อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 8/2 วันที่ 25 พ.ค. 57
ปาริฉัตรตาโต อะไรยะเนี่ย? ประกายเดือนมองอาการปาริฉัตรแล้วแกล้งยั่ว “ก็อยากจะไปอยู่นะคะ แต่จะไปไหนก็คงจะไม่ได้ทั้งนั้นแหละค่ะท่านรองฯ เพราะดิฉันคิดว่าดิฉันอาจจะต้องมีนัดสำคัญที่บ้านเพื่อนซักนิ้ดนึง”ปาริฉัตรหันขวับ มองตาแทบถลน
“เพื่อนคนไหนจะสำคัญไปกว่าผม”
“อย่ารู้เลยค่ะ..รู้แล้วจะ ขนลุก” ประกายเดือนเหล่ปาริฉัตร ปาริฉัตรแทบจะกัดลิ้นตาย
“นี่ตกลง ‘เพื่อน’ หรือ ‘ผี’ กันแน่ห๊ะ..คุณ”
มุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล ใบตองนวดขาสาวิตรีอยู่ สาวิตรีลุกพรวดขึ้นมานั่ง ท่าทางตกใจ “จริงเหรอ นังตอง?”
“จริงเจ้าค่ะคุณผู้หญิง ใบตองเห็นเต็ม 2 ลูกกะตา ได้ยินก้อง 2 รูหู คุณนาคินทร์หึงคุณตะวันแน่ ๆ เจ้าค่ะ”
สาวิตรีอมยิ้ม “พี่คินของแม่ เจอรักแท้ครั้งใหม่แล้วจริง ๆ ด้วย”
ใบตองบีบแรง ใส่อารมณ์ “แต่แหม หึงใครไม่หึง ดั๊นมาหึงคุณอัค น้องชายตัวเองนี่นะเจ้าคะ”
“โอ๊ยยย!! ขาฉันจะหักแล้วนังใบตอง!!!”
ใบตองพนมมือแต้ “ขอประทานโทษเจ้าค่ะ..ก็ใบตองไม่อยากเห็นพี่น้องทะเลาะกันนี่เจ้าคะ”
“ทะเลาะ?? พี่น้องทะเลาะกันเชียวเหรอ? นี่แกเม้าท์รึเปล่าห๊า??”
“ก็..ก็.” ใบตองไม่แน่ใจ
“นังขี้เม้าท์!! บอกแล้วไง มีอะไรให้มารายงาน มาเล่า ไม่ใช่ให้มาเม้าท์ ใส่ใข่ให้ฉันฟัง พี่น้องบ้านนี้เค้ารักกันยังกะอะไรดี ฉันเลี้ยงของฉันมากับมือมีรึจะไม่รู้ นี่!! ต่อไป..รายงานอย่างเดียว ห้ามใส่ไข่ เข้าใจมั้ย?”
ใบตองจ๋อย “เจ้าค่ะ”
“นวดต่อ” สาวิตรีเอนตัวลงนอน สบายอารมณ์ ใบตองนวด ๆ ปากก็บ่นอุบอิบไปเรื่อย
ตอนเย็นมุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล นาคินทร์นั่งชิวอยู่ อัครินทร์เดินมาหา “พี่คินครับ”
นาคินทร์สวน ไม่มองหน้า “ทำไมวันนี้แกถึงอยู่บ้านได้?!”
อัครินทร์อึ้ง งง “อ้าว..ผมก็มีวันหยุด”
นาคินทร์จ้องหน้าสวน “ร้อยวันพันปีฉันไม่เคยเห็นแกหยุดงาน ปกติแกมันบ้างานยังกะอะไรดี แล้วทำไมเดี๋ยวนี้ถึงริอ่านจะหยุดงาน”
อัครินทร์ถอนใจเซ็ง “พี่คินกำลังคิดว่าผมหยุดงานเพราะคุณตะวัน”
นาคินทร์จ้องตา “แล้วมันใช่มั้ยล่ะ?!”
อัครินทร์จะเถียง “พี่คิน..จริง ๆ แล้วผม”
นาคินทร์สวนเลย ลุกขึ้นประจันหน้า “ฉันสั่งแกแล้วใช่มั้ย?ว่าห้ามยุ่งกับปานตะวัน”
“ผมไม่ได้”
“แกจะยุ่งกับผู้หญิงเป็นร้อยเป็นพันฉันไม่สน แต่ผู้หญิงคนเดียวที่แกห้ามยุ่ง ก็คือผู้หญิงที่ชื่อปานตะวัน จำไว้” พูดจบนาคินทร์ก็พรวดเดินออกไป อัครินทร์มองตาม อะไรวะ? ส่ายหน้า “พี่คิน”
ที่หน้าห้องนอน ปานตะวันออกมาจากห้องปิดประตู หันมาเจอนาคินทร์ยืนอยู่ระยะประชิด ปานตะวันตกใจ “คุณ”
นาคินทร์รีบเอามือปิดปาก ดันปานตะวันหลังชิดประตู “เมื่อไหร่จะเลิกหว่านเสน่ห์ใส่นายอัคซะที”
ปานตะวันอู้อี้พยายามจะเถียงแต่ถูกปิดปากแน่น “ผมเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าผมไม่ชอบ”
ปานตะวันอู้อี้พยายามดิ้น “และผมก็เคยบอกแล้วใช่มั้ยว่า วันเวลานับจากนี้ชีวิตที่เหลืออยู่ของคุณ คุณต้องยกให้ผม!! ชีวิตคุณเป็นของผม!! คุณเป็นผู้หญิงของผม!! ปานตะวัน!!!”
ปานตะวันหยุดดิ้น อึ้ง จ้องตานาคินทร์อย่างไม่พอใจสุด ๆ นาคินทร์จ้องตอบ ก่อนจะปล่อยมือออกแล้วเดินออก “คุณนาคินทร์!!!”
นาคินทร์ชะงัก ปานตะวันน้ำเสียงเข้มแข็ง “เงินเดือน ๆ ละหนึ่งแสน โบนัสพิเศษเป็นคอนโดฯ 1 ห้อง กับเงินอีก 5 ล้าน มันไม่ได้หมายความว่าฉันจะต้องยอมยกชีวิตทั้งชีวิตของฉันให้กับคุณ”
นาคินทร์ค่อย ๆ หันมามองปานตะวัน
“ที่สำคัญ ฉันเซ็นต์สัญญากับคุณแค่ 1 ปี ...1 ปีเท่านั้น!!”
นาคินทร์มองประมาณ ‘แล้วไง’
“ฉันสัญญาค่ะ..ว่าฉันจะไม่ทำให้คุณต้องรอถึง 1 ปี ฉันจะพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะทำให้คุณนารถเดินได้อย่างเร็วที่สุด!!! สัญญาระหว่างเรามันจะได้สิ้นสุดลงซะที”
นาคินทร์อึ้ง ปานตะวันพรวดออกไปทันที นาคินทร์จากอึ้งค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นเหนือ..ส่ายหน้า “ไม่มีทาง..อย่าหวังว่าสัญญาระหว่างเรามันจะสิ้นสุดลงง่าย ๆ อย่างนั้นเลย..ปานตะวัน”
มุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล ใบตองทรุดลงนั่ง รายงานเจื้อยแจ้ว “คุณผู้ชายไม่อยู่ออกไปตีกอล์ฟ คุณผู้หญิงก็ไม่อยู่ออกไปกินโต๊ะแชร์ค่ะ ส่วนคุณ”
พราวพรรณรายนั่งฟังอยู่ แทรก ขำ ๆ “เดี๋ยว ๆๆ สรุปว่ามีใครอยู่บ้างล่ะจ๊ะใบตอง”
“อ๋อ..ก็”
อัครินทร์โผล่มา “แล้วคุณมาหาใครล่ะครับ”
พราวพรรณรายหันขวับ สะดุ้งเฮือก เผลอเอามือตะปบปากตัวเองที่เคยโดนจูบ “แย่แล้ว”
ใบตองแจ๋..ตาวาวอยากเห็นเค้ากุ๊กกิ๊กกัน “นี่ล่ะค่ะ ก็มีคุณอัคอยู่ แล้วก็มีคุณ”
“จะไปทำอะไรก็ไปเถอะใบตอง เดี๋ยวฉันรับแขกให้เอง”
พราวพรรณรายสะดุ้ง
“แต่ว่า”
อัครินทร์เสียงหน่าย ๆ “ปายยย”
ใบตองเซ็ง “เจ้าค่ะ..ไปก็ได้”
ใบตองจำใจออกไปด้วยสายตาสอดแนมและเสียดายสุดฤทธิ์ อัครินทร์รอจนใบตองออกไปแล้วก็หันมามองพราวพรรณราย “ว่าไงครับ? ตกลงว่ามาหาใคร?
พราวพรรณรายสะดุ้ง “แล้วมันธุระอะไรของคุณ”
“อ้าว..ไม่ใช่ธุระของผมหรอกเหรอ? ไอ้เราก็นึกว่า ‘ติดใจ’ จนต้องตามมาให้ผมทำ ‘ธุระ’ ให้อีกซักที 2 ทีซะอีก”
พราวพรรณรายตาโต นึกถึงตอนที่โดนอัครินทร์จูบ พราวพรรณรายสะดุ้งหลับตาปี๋ “ว๊าย!!! ฉันไม่ได้มาหาคุณซะหน่อย ฉันมาหาเพื่อนฉัน ฉันมาหาตะวัน”
อัครินทร์ก้มหน้ามาใกล้
“อ๋อ สรุปว่าเลิกไล่ตามผมแล้ว??” พราวพรรณรายเขยิบหนี อัครินทร์ยิ้มๆ “ตอนนี้กำลังจะวิ่งหนีผมแทน”
พราวพรรณราย สาวมั่นได้ยินก็ขึ้นเลย “ใคร? ใครวิ่งหนี? ผู้หญิงอย่างพิงค์-พราวพรรณราย ไม่เคยกลัว ใครหน้าไหนทั้งนั้น!!”
อัครินทร์ยื่นหน้ามาใกล้ “จริงเหรอ??” พราวพรรณรายอึ้ง หวิว ๆ “ไม่กลัวใครแล้วทำไมต้องตัวสั่น ปากสั่นซะขนาดนั้น”
พราวพรรณรายเผลอตะปบปากตัวเอง ‘สั่นจริงเหรอเนี่ย’ อัครินทร์เห็นแล้วก็ขำ
“บ้า!!! ตกลงตะวันอยู่รึเปล่า? ไม่อยู่ฉันจะได้กลับ!!”
“ใจเย็นนน..คุณตะวันอยู่ครับ เดี๋ยวผมให้ใบตองไปตามมาให้ รออยู่นี่นะ อย่ากลัวจนหนีกลับซะก่อนล่ะ” อัครินทร์ยิ้ม ๆ เดินออกไป
“บ้า!!! อีตาบ้า!!!” พราวพรรณรายจับปากตัวเองพึมพำ
มุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล เพื่อนรัก 2 คนเดินคุยกันมา พราวพรรณรายมอง ๆ รอบบ้าน “บ้านเค้าน่าอยู่ดีเนอะ..ตะวันว่ามั้ย?”
ปานตะวันอึ้ง ๆ ตอบรับไปงั้น “อือ”
พราวพรรณรายชะงักหยุดเดิน “อ้าว..ไงเนี่ย?! เสียงเหมือนไม่น่าอยู่”
“ก็..เปล่าาา..ไม่ได้พูดซักหน่อย”
พราวพรรณรายท้าวเอว “ยังไงย้า?! นี่ถ้าเป็นเพื่อนนะ ได้มาอยู่ในบ้านผู้ชาย ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งสุภาพและแสนดีอย่างคุณนาคินทร์ ไกรตระกูล นะ..ว๊าววว!! ทำงานให้ฟรี ๆ ไม่คิดตังค์ซักกะบาท”
ปานตะวันทำหน้าอึ้งแบบไม่ได้อินด้วยเลยซักนิด
“ที่สำคัญนะ นอกจากจะกายภาพบำบัดให้น้องสาวแล้วยังจะแถมให้พี่ชายเป็นพิเศษอีกด้วย ฮิ ๆๆ”
“บ้าใหญ่แล้วยัยพิงค์ ว่าแต่มีอะไรรึเปล่าถึงได้มาหาเราถึงนี่”
“เปล๊าาา..ก็เพื่อนคิดถึงงงง”
“คิดถึงใคร?? คิดถึงคุณอัครินทร์เหรอ??”
“บ้า!! ตะวันอ่ะ!! ใครจะไปคิดถึงอีตาหมอซาดิสท์นั่น”
“อะไรกัน?? วันก่อนยังเป็น ‘คุณหมอหล่อโฮก’ อยู่เลย ทำไมวันนี้กลายเป็น ‘อีตาหมอซาดิสท์ ‘ไปแล้วล่ะ’เกิดอะไรขึ้นบอกมาเดี๋ยวนี้”
พราวพรรณรายหลบตา “บ้า!! เกิดอะไร้??? ไม่ได้เกิ๊ด!!!”
“เสียงสูงมากนะ..ผิดปกตินะ”
“บ๊าาา!! เอ๊ย!! บ้า!! ตะวันแหละ.. อยู่นี่เป็นไง โอเคป่ะ?!”
ปานตะวันหลบตา “ก็ โอเค”
“หลบตานะ..ผิดปกตินะ??”
ปานตะวันทำเนียนจ้องตา “อ่ะ โอเค”
พราวพรรณรายมองตา ชะงัก “เฮ๊ย!! ทำไมตาช้ำ ๆ อย่างนี้ล่ะ” พราวพรรณรายจ้องตาตะวันที่มีร่องรอยซ้ำๆ จากการร้องไห้ “ร้องไห้มาเหรอ? ทำไม? ใครทำอะไรตะวัน..บอกเพื่อนมาเดี่ยวนี้!!”
ปานตะวันพยายามหลบ “เปล่า..ไม่มีอะไร..ไม่มีใครทำอะไรเราหรอก”
พราวพรรณรายจ้อง แล้วส่ายหน้าไม่เชื่อ “แน่ใจ?? ต้องเป็นอีตาหมอซาดิสท์นั่นแน่ ๆ ใช่มั้ย?! เพราะเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นคุณนาคินทร์--สุภาพบุรุษแสนดีซะขนาดนั้น..เป็นไปไมได้!!”
ปานตะวัน อึ้งเลย ยิ่งสะท้อนใจ
“เพื่อนจะไปลุยเดี๋ยวนี้”
ปานตะวัน คว้าไว้ “พิงค์!! ไม่มีใครทำอะไรเราจริง ๆ เราแค่นอนน้อยไปหน่อย”
“จริงเหรอ?!”
ปานตะวันหยักหน้ายืนยัน พิงค์ถอนใจ ควักตลับยาเล็ก ๆ ขึ้นมาจากกระเป๋า “ถ้างั้นเอานี่ ทารอบดวงตาทุกเช้า-ก่อนนอน รับรองใสเด้งแบ๊ว”
ปานตะวันอดยิ้มขำเพื่อนไม่ได้
“เอ๊า!! ทำไมยะ?!! เรื่องบิวตี้วิ๊ง ๆ ต้องยกให้หมอพิงค์พราวพรรณราย คนนี้คนเดียวเท่านั้น!! ไม่เชื่อดูหน้าหมอ”
พราวพรรณรายชี้หน้าตัวเองที่เด้งแบ๊วมาก ปานตะวันยิ้มสดชื่นขึ้น “เชื่อจะเชื่อ..วิ๊งขนาดนี้ไม่เชื่อไม่ได้แล้ว”
“ถูกกก!! ตะวัน.. เราเป็นเพื่อนกันมา 10 กว่าปี แล้วก็ยังจะเป็นตลอดไป” ปานตะวันอึ้ง “ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ตะวันก็ยังมีเพื่อนคนนี้อยู่ข้าง ๆ เสมอ..โอเค้?!”
สองคนโผกอดกัน ปานตะวันผละออก “ขอบใจพิงค์มาก..ขอบใจมาก”
พราวพรรณรายทำเป็นถอนใจเฮือก “แต่เอาจริง ๆ นะ.. ณ จุดนี้คนที่น่าห่วงไม่ใช่ตะวันหรอก น่าจะเป็นเพื่อนนี่ล่ะมากกว่า”
“อ้าว..ทำไมล่ะ?! พิงค์มีเรื่องอะไรไม่สบายใจเหรอ?”
“จะเรื่องอะไร้ถ้าไม่ใช่เรื่อง ‘ผู้ชาย’”
“โธ่..พิงค์อ่ะ!!!”
“เอ๊า! ก็จริงป่ะล่ะ ผู้หญิงอย่างเรา เรื่องอะไรจะมาทำให้จิ๊ดใจได้เท่ากับเรื่องผู้ชาย เฮ้อ!จนป่านนี้เพื่อนยังไม่โป๊ะเช๊ะกับใครซักคน ส่วนตะวันน่ะ เพื่อนไม่ห่วงแล้ว..คุณนาคินทร์น่ะโป๊ะเช๊ะที่สุด!!”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 8/2 วันที่ 25 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ